Geschiedenis

Rond het midden van de twaalfde eeuw werd de Heilige Dimpna door bedevaarders aangeroepen voor allerlei ziekten, maar in het bijzonder voor krankzinnigheid – haar vader had haar immers in een vlaag van waanzin gedood.

Geesteszieken werden door familieleden in groten getale naar Geel gebracht om er negen dagen lang boete te doen. Na hun verblijf keerden niet alle zieken terug naar huis: een deel van hen werd in Geelse gezinnen ondergebracht. Dit was het begin van de psychiatrische gezinsverpleging in Geel en van een eeuwenlange traditie, uniek in de wereld en tot op vandaag een actuele vorm van psychiatrische verpleging.

Dat psychiatrische patiënten binnen een gewoon gezin werden opgevangen, werd door velen als ‘zeer controversieel’ gezien. Toch is de gezinsverpleging door de eeuwen heen uitgegroeid tot een monument: de Geelse gezinsverpleging wordt vandaag de dag beschouwd als een bijzonder succesvol behandelingsmodel voor psychiatrische patiënten. Een model met een bijzondere ethische waarde.

Enkele elementen zijn bepalend voor het succes van dit model: de uitzonderlijke tolerantie van de Geelse gezinnen en gemeenschap, de specifieke organisatie van het systeem waarbij een ruim en divers aanbod aan ondersteuning voor patiënt en pleeggezin flexibel en naargelang de noden kan worden ingezet en het loskoppelen van de opvang van de patiënt van het psychiatrisch behandelingsmoment. Het pleeggezin waarborgt geborgenheid en houvast. Het OPZ Geel bekommert zich om de psychiatrische opvolging en over de ruimere begeleiding op weg naar herstel.